Υποκριτής Αναγνώστης
Τα Άνθη του Κακού - Στον Αναγνώστη
Θάλεια Φλωρά Καραβία: Μοναξιά | ⇂ Ζωγραφικό έργο - Henri Matisse: Χορευτές |
Αυτό το ποίημα αποτελεί καίριο κτύπημα στην υποκρισία καθώς επισημαίνει τη δύναμη του Κακού που ελοχεύει σε κάθε βήμα του ανθρώπου
Κάρολος Μπωντλέρ |
Charles Baudelaire (1821-1867) - Les Fleurs du Mal "Au Lecteur"
Η βλακεία, το λάθος, η αμαρτία, η οκνηρία
Διακατέχουν το πνεύμα μας και κυβερνούν το σώμα μας
Και τροφοδοτούμε συνέχεια τις αγαπημένες μας τύψεις
Όπως οι ζητιάνοι τρέφουν τα ζωύφια τους.
Τα σφάλματα μας είναι επίμονα, οι μετάνοιες μας δειλές
τηρούμε ανόρεχτα τις υποσχέσεις μας
χαρούμενοι τριγυρίζουμε στο βρώμικο μονοπάτι πιστεύοντας πως παραπτώματα πάντα με ψεύτικα δάκρυα θα ξεπλένονται.
Στο προσκέφαλο του κακού βρίσκεται ο Σατανάς ο Τρισμέγιστος
που αποκοιμίζει γλυκά το πλανημένο μας πνεύμα
την πλούσια φλέβα της θέλησης μας
διαποτίζοντας τα σαν σοφός αλχημιστής.
Ο Σατανάς οδηγεί τα νήματα που μας κινούν!
Σε λάθος πράγματα τις πιο τρανές βρίσκουμε γεύσεις
κάθε μέρα κατεβαίνουμε λίγο ακόμη προς την Κόλαση
χωρίς αποστροφή, διασχίζοντας τα πιο βαθειά σκοτάδια.
Σαν φτωχός αμαρτωλός που ερωτεύεται τα κάλλη
γευόμενος αρχαίας εταίρας
κλέβουμε στη διαδρομή μια κρυφή ευχαρίστηση
που στύβουμε κάθε φορά ως το τέλος, σαν παλιό πορτοκάλι.
Τυλιγμένος, σκωληκοειδής κοντά στο εκατομμύριο
στο μυαλό μας τριβελίζει ένας κόσμος Δαιμόνων
και όταν αναπνέουμε ο θάνατος στα πνευμόνια μας
κατέρχεται, αόρατο ποτάμι βουίζοντας υπόκωφα.
Αν η παράβαση, το δηλητήριο, το στιλέτο, η πυρκαγιά
δεν κέντησαν ακόμη με ευχάριστα σχέδια
το ευτελές ύφασμα του αξιοθρήνητου πεπρωμένου μας
είναι γιατί η ψυχή μας αλίμονο! δεν είναι και τόσο τολμηρή.
Εν μέσω τσακαλιών, πανθήρων, και λύκων
πιθήκων, σκορπιών, οχιών, φιδιών
τεράτων που αναπηδούν, φωνάζουν, ουρλιάζουν, έρπουν
στην καταχθόνια μηχανή της ζωής μας ▪
Υπάρχει ακόμη ένα πιο άσχημο, πιο κακό, πιο καταστροφικό
χωρίς χειρονομίες ζωηρές, ούτε κραυγές,
που θα 'κανε ευχαρίστως τη γη χίλια κομμάτια
με μια χαψιά τον κόσμο θα καταβρόχθιζε.
Είναι η Πλήξη! Το μάτι γεμάτο αθέλητα δάκρυα
Ονειρεύεται ακανόνιστα ικριώματα θολά, μες στους καπνούς του τσιμπουκιού
Το ξέρεις αναγνώστη αυτό το αδιόρατο τέρας
—Υποκριτή αναγνώστη, —όμοιε και αδελφέ μου!
Κάρολος Μπωντλέρ - (1857) Τα Άνθη του Κακού: "Στον Αναγνώστη" (Ενότητα Α΄ Μελαγχολία και Ιδεώδες)
▪ Βλέπε "Δαιμόνια Μηχανή" Jean Coctau
▪ Μετάφραση από τα Γαλλικά συντάκτης παρόντος
▪ 1867 - 1991, 2021 Ενάμισης αιώνας (157 χρόνια) μετά το ποίημα: Οι Δαίμονες πάντα παρόντες...
👉 Αρχική δημοσίευση εδώ | Πρωτότυπο (Γαλλικά) εδώ
Ροκ Όπερα "Δαίμονες" 1991 Λιμπρέτο Σταύρος Σιδεράς - Νίκος Καρβέλας Άννα Βίσση