Ο ποιητής και το Σύμπαν
Ο Ποιητής και το Σύμπαν Γιάννης Υφαντής Ζωγραφικό έργο Toulouse Lautrec - Στο Café Chantant Κι ο ποιητής γεννιέται, δεν γίνεται, ούτε με σπουδές, ούτε με πλούτη, ούτε με τα μέσα. Γεννιέται. Και δεν φταίει που γεννιέται τέτοιος που γεννιέται. Δεν το ζήτησε... Κι αφού γεννιέται τέτοιος, «σηκώνει στους ώμους του» καθώς λέει ο Αρθούρος Ρεμπώ, "όλη την ανθρωπότητα, ακόμα και τα ζώα".Κι αφού γεννιέται τέτοιος, είναι γι’ αυτόν βιολογική ανάγκη, η υπεράσπιση της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, είναι γι’ αυτόν βιολογική ανάγκη η παρρησία, η έκφραση, η αλήθεια και η ομορφιά. Ότι δηλαδή οι ποιητές αποτελούν την ψυχή του λαού τους, κι ως τέτοιοι, - όχι μόνο δεν μπορούν να σωπάσουν, αλλά το ίδιο το Σύμπαν τους απαγορεύει τη σιωπή. Διότι ο ποιητής ως προς ένα επίπεδο αντιλήψεως, ανήκει μεν στις ανθρώπινες κοινωνίες κι αποτελεί μέρος των ανθρωπίνων συστημάτων, αλλά στο επίπεδο της υπερ-πραγματικότητος (surrealism), είναι πολίτης του Σύμπαντος (δεν το λέγω μόνον εγώ) κι ως τέτοιος, εν μέρει