Αναστολή ποινής...
Αυτός ο ... ένας Νοσοκομείο ιδρυθέν από την Ελληνική Καθολική Εξαρχία Παμμακάριστος Κι αυτό μου θυμίζει (η επίσκεψη στο Νοσοκομείο) κάτι που τόσο συχνά λησμονούμε: πως υπάρχουμε, γιατί κάθε τόσο κάποιος αποφασίζει να δώσει αναστολή της ποινής μας. Αυτός ο ένας που ελέγχεται από τη θέληση του, που έχει υπομονή, και στοχάζεται, και ενεργεί με τη φρόνηση που διαθέτει. Κι αυτός ο άλλος, που είναι τρελός για το πράγμα που του ταιριάζει, για μια διαβεβαίωση ζωής, έτοιμος να τα παίξει όλα για όλα, σπρωγμένος από μαι "λογική" άλλου τύπου, παντοδύναμη, που του λέει πως αλλιώς τίποτε δεν μπορεί να κρατηθεί στέριο, πως όλα θα χαθούν σα μια φούχτα στεγνής άμμου μέσα από τα δάχτυλα του - Η συγκατοικία αυτών των δυό, διόλου συγκατοικία αγγέλου και κτήνους (και στους δυο, υπάρχει και το αγγελικό και το κτηνώδες), κάποτε υποφερτή, κάποτε τραγωδία. Και ο τρίτος που παρακολουθεί, δεν εύχεται ούτε ο ένας να λείψει, ούτε ο άλλος. Ο ένας που δεν είναι ένας αλλά ...τρεις —Σκέψεις σοφές 🔖 Γιώργ