Sil.Sof

Shadows... Ακρόπολις Αθηνών - Καρυάτιδες Σ κεφτόμουν πράγματα περασμένα. Εδώ μπροστά μου, ξεπρόβαλαν σκιές, αχνές και χωρίς χρώμα. Θυμάμαι πριν ένα μήνα που είχα πάει σινεμά. Τις κυλιόμενες σκάλες με τη τζαμαρία μπροστά μου να προβάλει την Ακρόπολη . Όσο ανέβαινα τόσο έβλεπα τη συνολική εικόνα. Το λόφο με τα απλωμένα στα πόδια του κτίρια στεφανωμένο απ' τον φωτισμένο Παρθενώνα. Σε λίγο στο διάδρομο με τη παχιά μοκέτα οι αφίσες των ταινιών να παρελαύνουν καθώς προχωρούσα για την αίθουσα όπου θα έβλεπα το έργο. Τα φώτα έσβησαν κι ο κόσμος βυθίστηκε στην ταινία. Εκεί μπροστά στα μάτια σου ανοιγόταν ένας άλλος κόσμος. Όπως τώρα που αναπολώ τη βραδιά. Ένας άλλος κόσμος είναι πια και η Ακρόπολη, και οι κυλιόμενες σκάλες και τα πρόσωπα που κινιόντουσαν τότε γύρω μου. Όμως καθώς τώρα το σκέπτομαι, λείπει απ' αυτή την αναπόληση το αίσθημα. Αυτό που αισθανόμουν καθώς παρακολουθούσα το έργο, η γεύση του ποπ-κορν, η ανάταση που ένοιωσα τότε βλέποντας το λευκό φωτισμένο Παρθ

Χρώματα της Λίμνης Κοιτώντας αυτή την εικόνα τι παρατηρείς; Αποχρώσεις του μπλε και του γκρι, οριζόντιες ευθείες γραμμές. Η μια διαδέχεται ήρεμα και αρμονικά την άλλη. Μια ήσυχη, χωρίς κυματισμούς θάλασσα; Ένα απαλό άκουσμα; Το θρόισμα των φύλλων των δένδρων στο γαλάζιο τ' ουρανού; Μια λίμνη με απαλούς φωτεινούς αντικατοπτρισμούς; Ο κατάλογος δεν τελειώνει... Όλα είναι στο μυαλό σου - την ηρεμία του γαλάζιου διαδέχεται η σταθερότητα του γκρι ή το αντίθετο... Ποιο προηγείται η ηρεμία ή η σταθερότητα. Είναι για μένα το ίδιο. Αν είσαι ήρεμος είσαι σταθερός αν είσαι σταθερός είσαι και ήρεμος. Αυτή είναι η πεμπτουσία της Γνώσης και της Σοφίας. Αυτή η κατάσταση δεν λέγεται ούτε Rajas (υπερκινητικότητα) ούτε Tamas (αδράνεια), αλλά Satva! (διαύγεια) - Είναι η καλύτερη κατάσταση που μπορεί να προσεγγίσει ένας ήσυχος νους. Αυτές οι τρεις ποιότητες διαπερνούν όλη τη Δημιουργία και εναλάσσονται διαδοχικά. Το μένος των κυμάτων στη φουρτούνα (rajas) διαδέχεται η ήρεμη και αρυτίδωτη θάλασσα (satv

Θραύσματα μνήμης... Κοσμοκαλόγερος του Αιγαίου Άγιοι Θεόδωροι - Πλατεία Κλαυθμώνος Κωνσταντίος Παρθένης - Αγία Μαρίνα Σπέτσες "Κι ακαρτέρα κι ακαρτέρα φιλελεύθερη λαλιά ένα εκτύπαε τ' άλλο χέρι από την απελπισιά" — Διονύσιος Σολωμός - Ύμνος εις την Ελευθερία [στροφή 6] περισσότερα εδώ Στο παλιό καφενεδάκι, κάτω από δυο πανύψηλες θροϊζουσες λεύκες, καθόμασταν με κάτι παλιούς φίλους. H πόλη, λαχανιασμένη ακόμη απ' τον κάματο της μέρας άρχιζε σιγά-σιγά να ξαποσταίνει. Τα κτίρια αποτίνασσαν τη ζέστη της μέρας, οι γραμμές τους μαλάκωναν καθώς βυθίζονταν στο σκοτάδι. Τι γυρεύαμε τούτη την ώρα εκτός από το ν' αφουγκραστούμε τον κτύπο της καρδιάς της γκρίζας τσιμεντούπολης καθώς η σκόνη, οι θόρυβοι, καταλάγιαζαν —όσο εξέπνεε η αγχωτική τροχιά της. Παραγγείλαμε παγωμένες μπύρες. Δροσίζοντας τα χείλη μας σιγά-σιγά αναπτερωνόταν η ελπίδα μας για μια ανακτημένη ποιότητα ζωής, μέσα σ' αυτούς τους τοίχους όπου περιφέραμε μια μοναξιά που αντλούσε κουράγιο να συνεχίζ

Η Σάντι αφήνει το σώμα της  Κατά τη διάρκεια του διαλογισμού, μια μέρα θα αντιληφθείς πως έχεις χωριστεί απ' το σώμα σου. Θα αισθανθείς χαρά ανάμεικτη με φόβο. Χαρά για την αίσθηση της κατοχής ενός νέου ελαφρού, αστρικού σώματος και φόβο για την επιβίβαση σου σαν σ' ένα ξένο, άγνωστο αεροπλάνο. Στην αρχή αυτή η νέα συνειδητότητα σε κάνει να αισθάνεσαι πολύ άβολα μέσα στο νέο όχημα -όπως ένα μικρό σκυλάκι οκτώ-δέκα ημερών που μόλις ανοίγει τα μάτια του στον κόσμο. Αισθάνεσαι ένα καινούργιο ελαφρύ, αέρινο σώμα να διαπερνά μια κυκλική, δονούμενη, περιορισμένη αστρική ατμόσφαιρα μέσα σε εκλάμψεις χρυσού φωτός που εμποτίζει αντικειμένα, υπάρξεις κλπ. Αισθάνεσαι πως κινείσαι ή αιωρείσαι και κατά συνέπεια εγείρεται ο φόβος της πτώσης μέσα σου. Όμως ποτέ δεν πέφτεις, αλλά η νέα εμπειρία γεννά νέα αισθήματα και αισθήσεις στην αρχή. Το πως έφυγες απ' το σώμα παραμένει άγνωστο. Ξαφνικά χωρίζεσαι και ξεκινάς στο νέο όχημα, μερικές φορές μέσα σε μια γαλάζια σφαίρα γύρω σου, άλλες φ

Προσωπικότητα (ατομικότητα) & Ουσία "Η ατομικότητα δεν είναι παρά η ουσία, επαυξημένη, ωριμασμένη" - G. Gurjieff Gurdjieff  - Όλα και τα Πάντα Μια σημαντική στιγμή στην εργασία κάποιου είναι όταν αρχίζει να διακρίνει την προσωπικότητα του (επίκτητη) από την ουσία του (εξ υπ' αρχής). Το αληθινό Εγώ, η ατομικότητα, μπορεί να βελτιωθεί μόνο από την ουσία του. Μπορεί κανείς να πει πως η ατομικότητα είναι η ουσία επαυξημένη, ωριμασμένη. Αλλά για να μπορέσει η ουσία να μεγαλώσει πρώτα απ' όλα είναι απαραίτητο να αδυνατίσει η συνεχής πίεση της προσωπικότητας (επίκτητη) επάνω στην ουσία (εξ υπ' αρχής). Το σπίτι με τα 4 δωμάτια Ορισμένες διδασκαλίες συγκρίνουν τον άνθρωπο μ' ένα σπίτι με τέσσερα δωμάτια. Ο άνθρωπος ζει στο μικρότερο και φτωχότερο των άλλων ώσπου να μάθει για την ύπαρξη των άλλων τριών που είναι γεμάτα θησαυρούς. Μόλις το μάθει, αρχίζει να ψάχνει για τα κλειδιά αυτών των δωματίων και ειδικά του τέταρτου και πιο σημαντικού. Μόλις το