Σισυφιακή πορεία

Θραύσματα μνήμης...

Κοσμοκαλόγερος του Αιγαίου	Άγιοι Θεόδωροι - Πλατεία Κλαυθμώνος	Κωνσταντίος Παρθένης - Αγία Μαρίνα Σπέτσες

"Κι ακαρτέρα κι ακαρτέρα φιλελεύθερη λαλιά ένα εκτύπαε τ' άλλο χέρι από την απελπισιά" — Διονύσιος Σολωμός - Ύμνος εις την Ελευθερία [στροφή 6] περισσότερα εδώ

Στο παλιό καφενεδάκι, κάτω από δυο πανύψηλες θροϊζουσες λεύκες, καθόμασταν με κάτι παλιούς φίλους. H πόλη, λαχανιασμένη ακόμη απ' τον κάματο της μέρας άρχιζε σιγά-σιγά να ξαποσταίνει. Τα κτίρια αποτίνασσαν τη ζέστη της μέρας, οι γραμμές τους μαλάκωναν καθώς βυθίζονταν στο σκοτάδι.

Τι γυρεύαμε τούτη την ώρα εκτός από το ν' αφουγκραστούμε τον κτύπο της καρδιάς της γκρίζας τσιμεντούπολης καθώς η σκόνη, οι θόρυβοι, καταλάγιαζαν —όσο εξέπνεε η αγχωτική τροχιά της. Παραγγείλαμε παγωμένες μπύρες. Δροσίζοντας τα χείλη μας σιγά-σιγά αναπτερωνόταν η ελπίδα μας για μια ανακτημένη ποιότητα ζωής, μέσα σ' αυτούς τους τοίχους όπου περιφέραμε μια μοναξιά που αντλούσε κουράγιο να συνεχίζει να υπάρχει μέσα από εκείνα που την έτρεφαν: Τη βαθύτερη γνώση πως βρισκόμασταν σε μια πορεία σισυφιακή, μόνοι —κι αυτό αντί να είναι η ήττα μας, έπρεπε να γίνει η δύναμη μας.

Απέναντι απ' το παλιό βυζαντινό εκκλησάκι των Αγίων Θεοδώρων, η συζήτηση οδηγήθηκε σε κάποιον μοναχό που είχαμε προ ετών συναντήσει. Μια παράξενη απάντηση στην πρόκληση της ζωής —ν' απαρνηθείς τα εγκόσμια, να ενδυθείς το ρούχο της απόλυτης παραίτησης και της υποταγής στην απώτατη μοίρα του ανθρώπου που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ένωση με το Θείο.

"Θυμάστε, τότε μας είχε δεχτεί, στο πρόσωπο μας διαγραφόταν η δυσπιστία - ερχόμασταν ανέμελοι, με τη δίνη της ύλης να συμπαρασύρει τα βήματα μας, ανυποψίαστοι για μια πορεία δύσκολη να διαπερνάται σ' όλο της το φάσμα απ' τις απρόσμενες εναλλαγές του χρόνου που δεν αντιμετωπίζονται, απ' την οδυνηρή απώλεια αγαπημένων προσώπων, με μια (συν)αίσθηση πως ποτέ, τίποτε δεν είναι αρκετό. Είχαμε πάει να τον βρούμε καθώς και άλλοι πολλοί, σαν κάτι αξιοπερίεργο, που θα μας συμβούλευε για ένα μέλλον που αγωνιούσαμε να μάθουμε. Μας άφησε στην άγνοιά μας, του είχαμε φανεί πως δεν είχαμε και τόσο την ανάγκη του, τι να μας έλεγε;..."

Για υπομονή, περισυλλογή, αποδοχή, καρτερία; Για κάποια άλλη μορφή που θα έπαιρνε η ύπαρξη μας κάποτε; Είχε καταλάβει, πως εμείς θέλαμε το Τώρα, να μας το περιγράψει χαρμόσυνο —προπομπό σπουδαίων συμβάντων που θα ικανοποιούσαν τη νεανική μας ματαιοδοξία.

👉 Αρχική δημοσίευση —εδώ

Albert Camus	Albert Camus Αναμνηστική πλάκα - Villeblevin

Memo note Ο αναπάντεχος, άδικος, "ασύμμετρος" (σε μια στροφή της πλατείας γαλλικής επαρχιακής πόλης) είναι το επιστέγασμα της φιλοσοφίας του - του Παράλογου: Τρία χρόνια μετά τη τίμηση του με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας [Albert Camus Nobel 1957], ο Αλμπέρ Καμύ τσακίζεται με το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο εκδότης του Αλμπέν Μισέλ σε μια στροφή της πλατείας.της πόλης Villeblevin

Albert Camus - The myth of Sisyphus