Sil.Sof

Sed Non Satiata Ακόρεστος πόθος "Sed non Satiata" 1842, Charles Baudelaire Jeanne Duval - έργο C. Baudelaire Μαύρη Αφροδίτη - έργο Victor Delhez Emmanuel Cadet Sed Non Satiata Sed non Satiata Παράξενη θεότητα σκοτεινή σαν νύχτα μ' αρώματα ποτισμένη μόσχου και καπνού Έργο ενός Φάουστ μάγου της ερήμου πλανεύτρα με δέρμα εβένου, κόρη του μαύρου μεσονυχτιού, Προτιμώ κι απ' το κρασί κι απ' το όπιο τις νύχτες Το ελιξήριο του στόματος σου απ' όπου ο έρωτας αναβλύζει Όταν προς εσέ οι πόθοι μου θεριεύουν Τα μάτια σου στέρνα όπου οι λύπες μου ξεδιψούν.   Τα δυο μεγάλα μαύρα μάτια σου της ψυχής σου καθρέφτης Ω δαίμονα ανελέητε ρίξε μου λιγότερη φλόγα Δεν είμαι η Στυξ ακούραστη Θεά εννιά φορές να σε φιλήσω, Αλίμονο και δεν μπορώ αχαλίνωτη μάγισσα να διαλύσω τη τόλμη σου και να σε φυλακίσω Στη κόλαση της κλίνης σου δώρα της γης να σκορπίσω! " Ακόρεστος Πόθος ": Γράφτηκε (1842 - '43 /21 ετών!) Τα άνθη του Κακού - Α΄έκδοση 1857, οριστική έκδοση 1868 ένα χρόνο

Caniche 1979 του Bigas Luna Ο Μπερνάρντο και η Ελοϊζα είναι δύο αδέλφια που ανήκουν στην Καταλανική υψηλή μπουρζουαζία. Έχουν κληρονομήσει απ' τους προγόνους τους ένα πελώριο παλιό αρχοντικό ωστόσο ουσιαστικά εγκατελειμένο. Η υπόλοιπη κληρονομιά έχει εξαντληθεί, όμως δεν θέλουν να δείξουν στους υψηλούς φίλους τους πως έχουν οικονομικές δυσκολίες. Γι' αυτό προσποιούνται πως ζουν με στυλ, περιτριγυρισμένοι από πολυτέλεια και ανέσεις. Η πικρή όμως αλήθεια είναι, πως μόλις τα καταφέρνουν για τα προς το ζειν, κι αυτό χάρις στη φροντίδα της ηλικιωμένης θείας τους. Μόνο η Ντάνυ το μικρό κανίς που ζει μαζί τους γνωρίζει την αλήθεια της επισφαλούς κατάστασης τους. Και όλως περιέργως εξ αιτίας της μικρής σκυλίτσας τους η ζωή τους αλλάζει και τα προβλήματα αρχίζουν να ξεπερνιώνται... Όταν η θεία τους πεθαίνει αφήνοντας τους με την ελπίδα πως θα κληρονομήσουν την περιουσία της μαθαίνουν πως αυτή την άφησε σε κάποιον άλλον... ένας απρόβλεπτος και απίθανος αποδέκτης της περιουσίας... Κι από

Ποιητής και ποίηση έχουν πάρει τον πιο ακριβή ορισμό τους. Προικισμένος με όλα τα μέσα έκφρασης πραγματοποίησε την ευχή του Νίτσε που ονειρευόταν να γίνει: "χορευτής μες τη μάχη να γίνω και ν' απλώσω στον κόσμο ένα γαλάζιο ουρανό πιο τρομερό απ' τα σύννεφα και τους καπνούς των ύποπτων μάγων". (Also Sprach Zarathustra Τάδε έφη Ζαρατούστρας) - Για τον Jean Cocteau, André Fraigneau, "Cocteau par lui même", Seuil, Paris 1957 Johan Strauss Also sprach Zarathustra Ανάλυση - κατά μία εκτίμηση του ονείρου του Νίτσε: Ο γαλάζιος ουρανός είναι η απόλυτη έκφραση της ευτυχίας πάνω στη γη για τους θνητούς ανθρώπους και όχι βέβαια για τα ζώα που δεν έχουν αίσθηση της δυστυχίας Αυτός ο ουρανός θα απλωθεί από έναν μαχητή της ζωής που υπερέβη τους αχούς και τη δυστυχία της μάχης. Ο ουρανός θα είναι πιο τρομερός από τα σύννεφα - πότε άσπρα και απαλά πότε μαύρα και απειλητικά με κεραυνούς και βροντές. Σίγουρα οι μάχες που γίνονταν κάτω από αυτόν τον ουρανό ήταν ως τότε ύποπτ