Αρμονική Ουτοπία

Αρμονική Ουτοπία

Harmonious Utopia

Εναρμόνιση με τη Φύση - Μια εντέλει ουτοπία

Το πρόβλημα με τον κόσμο είναι ότι οι έξυπνοι άνθρωποι είναι γεμάτοι αμφιβολίες, ενώ οι ηλίθιοι γεμάτοι αυτοπεποίθηση —Charles Bukowski

Ο ανθρωπος πρέπει να ζει εναρμονισμένος με τη Φύση - να μη χάνει δηλαδή ποτέ την ιδιότητα του σαν δημιούργημα και ύψιστο συστατικό αυτής.

Φαντάσου ένα ποτάμι: νερά που κυλούν γάργαρα και καθαρά, κρυστάλινα - με το απαλό βουητό τους από το αεράκι που κινεί τα φύλλα των παρόχθιων δένδρων και θάμνων, ιτιών που το αγγίζουν γέρνοντας να δροσιστούν, πουλιών που κατεβαίνουν ριπίζοντας τις σταγόνες του νερού απ' το ράμφος τους. Χωράφια πιο πέρα, αγροί με τα πολύτιμα για τον άνθρωπο σπαρτά τους.

Cry me a River - Justin Timberlake 💛 💛 💛

Από τη μια όχθη το ειδυλλιακό τοπίο ξεδιπλώνει τις εικόνες του, χαρά των ματιών. Στην αντίπερα όχθη όλα τα προβλήματα του ανθρώπου - από τα πιο μικρά οικονομικές δυσχέρειες, ακρίβεια, ένας πόνος στο σώμα κάποιου όργανου του, αυτί, δόντι, γόνατο, ώμος ένα σπυρί στο δέρμα. Πιο πέρα ένα τοπίο μουντό και θορυβώδες: εργοστάσια βαρειάς βιομηχανίας, ναυπηγεία όπου ελλοχεύει θανάσιμος κίνδυνος, εργοστάσια όπλων, μαχητικών αεροπλάνων κλπ. με τις προμήθειες οπλικών συστημάτων προς τα κράτη ενώ παράλληλα η "καλή γειτονία" αποτελεί στόχο της εξωτερικής πολιτικής. 

Πεδία μαχών σε Ευρώπη και Αφρική, νεκροί, πεινασμένα παιδιά, τραυματίες σε ακατανόητες μάχες.

Όλα τα δεινά στις εκτάσεις αυτής της όχθης. 

Εντωμεταξύ το νερό στο ποτάμι κυλά πάντα γάργαρο και δροσερό, ο ουρανός γαλάζιος, μακρύτερα η θάλασσα  με τους λουόμενους να πληρώνουν για μια ξαπλώστρα, ένα σάντουιτς, έναν καφέ χρήματα που δεν τα σκέφτονται γιατί οι ανάγκες είναι υπεράνω της ακρίβειας και τι να κάνεις;

Τι να κάνεις με τα αδιέξοδα, τα απειλητικά σύννεφα του πολέμου, των καταστροφών, των αρρωστειών, των εγκλημάτων, φυλακές, νοσοκομεία κτίρια για τη σωτηρία των σωμάτων και των ψυχών - μια σωτηρία λέξη χωρίς εύκολη εφαρμογή, συχνά η καταστροφή επέρχεται πέτρα τη καρδιά γκρίζα να συντρίψει, όλες τις ελπίδες.

Πως να ζήσεις; με ποιο τρόπο; φιλοσοφικό ερώτημα διατυπωμένο από τον Άγγλο Τζων Λοκ ως πρωταρχικό ερώτημα, που ζητά απάντηση.
Αναζητάς τον τρόπο κάθε μέρα. Κάθε πρωί η ίδια ιστορία: να ξεδιπλώσεις το μανδύα της μπροστά στα μάτια σου. Πέρα και γύρω σου γίνονται διάφορα άσχημα πράγματα όλο και περισσότερο. Σα να αντιπαλεύει η ασχήμια με την ομορφιά. Το λουλούδι με το έντομο που το τρώει. Η ίδια ιστορια, πως να εναρμονισθείς με τη Φύση; Ατάραχη, νομοτελειακά σ' ακολουθεί υπενθυμίζοντας σου μια υπέρτατη ευδαιμονία αλλά που μένει δύσκολο να πλησιάσεις.

Σ' ένα ποτάμι στέκεται ο άνθρωπος, μετέχει στην παρούσα χρονική συγκυρία. Κοιτάζει τις δυο μεριές και τσακίζει, λυγίζει σαν την ιτιά του ποταμού, από το θέαμα καθώς πορεύεται όσο η μέρα προχωρά ξεδιπλώνοντας τα διάφανα πέπλα της βουτηγμένα στο χρυσάφι του ήλιου, στο ασήμι των αστεριών και του πιστού της γης ακόλουθου - του φεγγαριού, που σαν το κοιτάζεις βλέπεις τον εαυτό σου να "μπουσουλά" πάντα πιστός σ' αυτή την αινιγματική απεραντωσύνη.

Related Charles Bukowski [Ζήτημα στυλ] εδώ

Cry me a River - Ella Fitzgerald Α΄ Εκτέλεση 💛 💛 💛