Βουλές του Υψίστου
Κλεισμένοι στο Καβούκι μας
 |  |  |
| Άγιος Μάμας - Σπέτσες | Σπέτσες - Μάμας | Ζαχαροπλαστείο - Καφέ Κλήμης Άγιος Μάμας |
Είμαστε κλεισμένοι σε ένα καβούκι κι αυτό είναι το σπίτι μας, η προσωπική μας έως τώρα ζωή. Πολλές φορές έχουμε αφήσει αυτό το καβούκι για να πάμε έξω είτε κοντά είτε μακριά. Το σύνηθες είναι το κοντά: στο φούρνο, στο σούπερ-μάρκετ, στο περίπτερο. Λίγο μακρύτερα, στα καταστήματα κοντά μας, σε φίλους που μένουν στο σπίτι μας γύρω.
Πιο μακριά είναι σε μέρη όπου έχουμε κανονίσει μια συνάντηση "να βρεθούμε επιτέλους!" όπως είπαμε στο τηλέφωνο, να διεκπεραιώσουμε μια δουλειά μας όπως μια επισκευή που χρειάζεται απόσταση για να φθάσεις στο κατάστημα, μια κάποια διευθέτηση προσωπική όπως ένας δικηγόρος, γιατρός ό,τι άλλο χρειαστεί κατά την περίπτωση.
Ακόμη πιο μακριά είναι οι εκδρομές - κοντινές ή μακρινές ή ακόμη πιο μακρινές όπως ένα ταξιδι στο εξωτερικό. Εκεί υπεισέρχεται τότε μια ανώτερη βούληση μεγαλύτερη από τις άλλες βουλήσεις. Υπάρχουν μέρη που μας είχαν ενθουσιάσει αφ' ενός για το ότι είχαμε περάσει ωραία, αφ'ετέρου για την ομορφιά του τοπίου που περιέκλειαν. Ένα νησί στις Κυκλάδες, ένα παραθαλάσσιο μέρος, ένα άλλο στο βουνό. Αναρωτιέται κανείς γιατί δεν ξαναπήγαμε ενώ είχαμε περάσει τόσο ωραία.
 |
| Καφενείο Ρούσσος - Ντάπια Σπετσών |
Η έλλειψη διάθεσης, ή η στενότητα χρημάτων είναι οι δύο βασικοί λόγοι. Όμως πιο πίσω υπάρχει αυτή η ανώτερη βούληση. Φεύγουμε απ' το δωμάτιο όπου καθόμαστε και νοερά φέρνουμε στο νου τα μέρη που το τραγούδι τους ακούγεται σαν εκείνο των Σειρήνων... απόμακρο πια, όταν ο Οδυσσέας έφυγε μακριά τους - και κάπου μέσα μας αισθανόμαστε σαν εκείνον με μια βεβαιότητα πως δεν θα ξαναπάμε... Ωστόσο πλανάται μια αίσθηση πως επιθυμούμε να πάμε ξανά.
Ποιος λοιπόν κανονίζει την πορεία μας - συνυφασμένη με την έως τώρα διαδρομή μας; Το μέλλον είναι άγνωστο. Δεν μπορούμε τίποτε να προβλέψουμε. Υπάρχει μόνο η αισιόδοξη ή η απαισιόδοξη ματιά: δεν θα ξαναπάμε ποτέ - κάτι που υπερισχύει - τουλάχιστον για ένα ταξίδι - ας πούμε στη Βενετία. Πιο κοντά, για μια εκδρομή σ' ένα μέρος που είχαμε πάει και μας είχε αρέσει, και είχαμε περάσει τόσο ωραία τότε. "Δεν βαριέσαι... που να ξανατρέχουμε πάλι... και πως;" σκεπτόμαστε συχνά.
Ανεξήγητες λοιπόν "Αι Βουλαί του Υψίστου" καθώς το Μέλλον είναι κάτι άγνωστο. Γνωστό μπορεί να γίνει αν προγραμματίσουμε με όποιες λεπτομέρειες αυτό συνεπάγεται. Κανονικά - από μόνο του, δεν προκύπτει τις περισσότερες φορές. Έτσι παραμένουμε στα "γνωστά και τετριμμένα" του ποιητή...
Hervé Vilard - Capri c'est fini 1965 | Hervé Vilard - Capri c'est fini |
