Επιστροφή στην Τυνησία
Ένα ντιβάνι στην Τυνησία
 |  |
 | |
| Ένα ντιβάνι στην Τυνησία - Golshifteh Farahani | Golshifteh Farahani |
Ενώ όλοι θέλουν να βρίσκονται σε μια δυτική μεγαλούπολη με όλα τα κομφόρ και τις δυνατότητες για δουλειά, συναναστροφές, διασκέδαση, αντίθετα η Σέλμα αποφασίζει να γυρίσει στην πατρίδα του πατέρα της την Τυνησία να βρει εκεί δουλειά, να αλλάξει ζωή.
Ωστόσο αυτό μοιάζει περίεργο καθώς ως τώρα έμενε στο Παρίσι, σπούδασε ψυχολογία και η ως τότε ζωή της μοιάζει να ήταν κανονική, χωρίς προβλήματα. Και όμως, η επιστροφή στην Τυνησία παρ' όλες τις αντίξοες συνθήκες διαβίωσης δείχνει να της ταιριάζει απόλυτα!
Η Σέλμα στη συνέχεια μας λέει πως είναι πολύ δυνατό το αίσθημα να ζει σ' αυτή τη χώρα, πως δεν μπορεί να κάνει χωρίς τον φρέσκο αέρα που έρχεται από τις ακτές της Μεσογείου, στην ακτή. Και ως το τέλος καθώς ατενίζει τους λουόμενους στη θάλασσα, ονειρεύεται πάντα - όσο κι αν μοιάζει δύσκολο, τη νέα αρχή στη ζωή της.
Εγκαταστημένη στο θείο της κι έχοντας φτιάξει στην ταράτσα το "γραφείο" της όπου δέχεται τους "πάσχοντες" Τυνήσιους ως ψυχαναλύτρια - που δεν διστάζουν καθόλου να προσφύγουν στις συμβουλές της για τα προβλήματα τους. Και δεν έχουν και λίγα... Η Σέλμα τους ακούει υπομονετικά, κάνει ό,τι μπορεί να τους συμβουλεύσει.
Καθώς πολύς κόσμος μαζεύεται στις σκάλες του σπιτιού της για να πάει στην ψυχολόγο ο θείος της ενοχλείται από τη φασαρία, έτσι σε μια σκηνή της λέει πως γρήγορα θα βαρεθεί και θα θελήσει να γυρίσει πίσω στο Παρίσι, πως δεν θα μπορέσει να ζήσει μαζί τους...
Κριτική Ταινίας
Η ταινία είναι κωμωδία καταστάσεων αλλά με έντονο πολιτικό - κοινωνικό υπόβαθρο καθώς εξαίρεται η καταπολέμηση της μετανάστευσης - μάστιγα των δυτικών ευρωπαϊκών κοινωνιών.
Κέντρο βάρους στην πλοκή της ταινίας είναι τα ψυχο-σωματικά συμπτώματα της δύσκολης ζωής των κατοίκων του φτωχικού οπωσδήποτε, προαστίου της Τύνιδας - με ατού την ψυχολόγο Σέλμα και τις συναντήσεις της με τους πάσχοντες στον καναπέ του "διαμερίσματος" της στην ταράτσα, καθώς της εκθέτουν αβίαστα τα προσωπικά τους. Τοιουτοτρόπως εξαίρεται η καλοσύνη και ο αυθορμητισμός αυτού του λαού. Η μουσική επένδυση επίσης ατού της ταινίας, με ιταλικά τραγούδια των 60's - ίσως γιατί ο χρόνος στην Τυνησία - του μακρινού αυτού μέρους της Β. Αφρικής, δεν κυλά τόσο γρήγορα...
Η Γαλλίδα Manele Labidi- Τυνησιακής καταγωγής σκηνοθέτης και η Ιρανικής καταγωγής πρωταγωνίστρια έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους γι' αυτή την ανάλαφρη κωμωδία με δραματικό υπόβαθρο, ταινία. Η Golshifteh Farahani κράτησε όλο το έργο - δεν μπορεί να μην ειπωθεί πως μοιάζει πολύ με την Elizabeth Taylor των πρώτων ταινιών της, με δίπλα της ισαξίως να παίζουν οι υπόλοιποι (Τυνήσιοι) ηθοποιοί.
Τίτλος: Ένα ντιβάνι στην Τυνησία / Un divan à Tunis (Arab Blues)
Σκηνοθεσία: Manele Labidi
Σενάριο: Manele Labidi
Πρωταγωνιστούν: Golshifteh Farahani (Ιρανικής καταγωγής), Majd Masoura
Διάρκεια: 88΄
Είδος: Κωμωδία καταστάσεων
Έτος: 2019
Τόπος γυρισμάτων: Τυνησία (Τύνις)
Διακρίσεις: Η ταινία έλαβε μέρος σε φεστιβάλ και ήταν πάντα υποψήφια για κάποιο βραβείο. Ειδικής βαρύτητας η υποψηφιότητα César ('21) της Manele Labidi.
Αξιολόγηση: 💙💙💙
Citta Vuota (In a lonely town) - Mina 1963 |
Arab Blues - Ντιβάνι στη Τυνησία |
