Μόνιμο και Παροδικό

Μια βόλτα στο Ζάππειο

Εθνικός Κήπος - Σούρουπο

Εθνικός Κήπος - Γλυπτό Ερωτιδεύς

Ο Χρόνος κυλά, ο καιρός περνάει αφήνοντας τα ανεξίτηλα αποτυπώματα του. Τα πρόσωπα, τα ρούχα αλλάζουν σύμφωνα με τις ηλικίες, σύμφωνα με τον καιρό, τη μόδα. Οι χώροι όμως παραμένουν και θα υπόκεινται στην ανανέωση, στον εξωραϊσμό, στις ανάγκες της κάθε εποχής. Μια "βόλτα στο Ζάππειο" παραμένει πάντα ως λεκτική διατύπωση και σίγουρα θα υπάρχει εις το διηνεκές το πάρκο, το ψηλό κιγκλίδωμα με τα ψηλά φυτά και τα αναρριχώμενα. Η Αίγλη θα 'ναι πάντα τόπος συνάντησης άσχετα με το κέντρο που θ' αλλάζει όψη.

Στην κεντρική αλέα της πλατείας Ζαππείου κάποτε παίζανε ορχήστρες, κάποτε έδιναν ραντεβού κυρίες με μακρυά φορέματα, γάντια, καπέλο και ομπρέλα. Σήμερα τζην, μακό, σανδάλια, γυαλιά και κασκέτα - τα βράδυα στις αναπαυτικές πολυθρόνες του κομψού ρέστοραντ, υπό το φως των κεριών, ατενίζεις μια Ακρόπολη που παραμένει πάντα εκεί, στη θέση της, όπως και οι κολώνες του Ζαππείου Μεγάρου με τις μεγαλοπρεπείς στοές τους.

Ο Χρόνος είναι αφ' ενός πανδαμάτωρ αφ' ετέρου κατεδαφιστής. Γειάνει όλες τις πληγές, ρίχνοντας τη βαριά σκιά της Λησμονιάς αλλά μαζί του κατεδαφίζει και τις φρούδες ελπίδες, τις μάταιες προσμονές. Στο διάβα του σαρώνει όλα τα σαθρά αφήνοντας όρθιο κάτι που αντιστέκεται και που είναι μόνο η Αγάπη.
💦 Αυτή μόνο παραμένει όσο υπάρχουν τα αντικείμενα - υποκείμενα που την υποστηρίζουν.

Όλα γύρω μας αλλάζουν μένει τίποτα σταθερό;