Sil.Sof

Μια πολύ ωραία παράσταση στο θέατρο βράχων Υμηττού. Στο πρώτο μισό μια μουσική άγνωστη σε μας -χαρακτηριστική των χωρών της Ανατολής- η μουσική Μεβλεβί - που προετοίμαζε το κλίμα για την έλευση των δερβίσηδων. Στο β΄μέρος παρουσιάστηκαν με σκούρα ράσα σε σχηματισμό ημικυκλίου, κινούμενοι αργά, σταματώντας για λίγο για να χαιρετίσει ο προηγούμενος τον επόμενο με μια ελαφριά υπόκλιση. Στη συνέχεια έβγαλαν τα σκούρα γήινα ράσα κι έμειναν με τα άσπρα ενδύματα που συμβολίζουν το πνεύμα, σε αντίθεση με τα σκούρα που συμβολίζουν τον υλικό κόσμο. Mevlevi Dancing Dervishes Φορώντας τα γκρίζα φέσια τους στροβιλίζονταν γύρω απ' τον εαυτό τους σαν κουρδιστές μπαλαρίνες συνεχίζοντας το αέναο ημικύκλιο που συμβολίζει την κίνηση των πλανητών γύρω απ' τον ήλιο και τη σελήνη. Ποτέ δεν έκαναν ένα παραπάτημα - ανάλαφρες και χαριτωμένες φιγούρες στριφογύριζαν με κλειστά μάτια σε μια απόλυτα ελεγχόμενη έκσταση -γιατί σε δεδομένη στιγμή σταματούσαν ακαριαία- στους ήχους της παραδοσιακής μου

Δεν πρέπει κανείς να θεωρεί πως η ισχύς του Απολύτου είναι ατελής παρατηρώντας όλες τις υφιστάμενες "αδικίες". Τουναντίον πρέπει να εξερευνήσει αυτή τη λογική που τις κάνει να θεωρούνται σαν τέτοιες. Παίρνοντας ως δεδομένη τη δύναμη του Απολύτου, θεωρώντας πως υπάρχει μέσα σε όλους και όλα, το να κρίνουμε αρνητικά κάθε του -στα μάτια μας- έκφανση, σαν δυσμενή, ατελή, μειονεκτική, προβληματική ή ό,τι άλλο- δεν έχουμε καταλάβει πως στην ατέλεια έγκειται η απεριόριστη Τελειότητά του. Η δύναμή του Τέλειου ενυπάρχει μεγαλουργώντας μέσα στην αδυναμία. Μεγαλύτερη όμως αδυναμία η δική μας - να καταλάβουμε αυτή τη δύναμη. Που αρέσκεται να τα δοκιμάζει όλα και να παίζει με όλα. (Αξελός)Τι είναι μια αρνητικότητα παρά η ως το έσχατο έπακρο τήρηση του νόμου των Αιτίων και των Αποτελεσμάτων. Εκεί και παρεμβαίνει ενυπάρχοντας με όλο του το Μεγαλείο μέσα σ' αυτή τη -κατά τον κόσμο τον Φαινομενικό δυσμένεια. Δοκιμάζει τη δύναμή του να αντέχει, να πονά, να μην έχει να φάει, να κοιμηθεί, α